Atlantisch Handvest

Het Atlantisch Handvest was een besluit op de Conferentie van Placentia Bay door de eerste minister van Groot-Brittannië Winston Churchill en president van de Verenigde Staten van Amerika Franklin Delano Roosevelt, op de kruiser USS Augusta (CA-31). Die lag voor anker in Placentia Bay, vlak bij de recentelijk opgerichte marinebasis Argentia op het eiland Newfoundland. De gezamenlijke verklaring van het Atlantisch Handvest werd uitgegeven op 14 augustus 1941. Niettegenstaande de Verenigde Staten van Amerika nog steeds niet in staat van oorlog verkeerden, was het Atlantisch Handvest een visie en voorbereiding tot het functioneren van de wereld na de Tweede Wereldoorlog waaronder de intentie om de Verenigde Naties op te richten.

Winston Churchill en Franklin Delano Roosevelt aan boord van de USS Augusta (CA-31) waar de Conferentie van Placentia Bay werd gehouden met als belangrijkste conclusie de opmaak van het Atlantisch Handvest

De acht punten van het Atlantisch Handvest waren:

  1. Amerika en Groot-Brittannië streven niet naar territoriale uitbreidingen;
  2. waarbij territoriale aanpassingen moesten worden goedgekeurd door alle betrokken partijen;
  3. elk volk heeft zelfbeschikkingsrecht;
  4. de belemmeringen van handel moesten worden verlaagd of weggenomen;
  5. economische ondersteuning aan alle staten;
  6. na de vernietiging van het nazisme, moest er vrede zijn, vrijheid van bewegen en vrijheid tegen haat en agressie;
  7. vrije toegang tot de wereldzeeën;
  8. ontwapening van agressorlanden.

Op de volgende conferentie in Londen op 24 september 1941 hebben de regeringen van België, Tsjecho-Slowakije, Griekenland, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Polen, de Unie van Socialistische Sovjet Republieken, Joegoslavië en afgevaardigden van generaal De Gaulle, leider van de Vrije Fransen, unaniem de basisprincipes van het Atlantisch Handvest aangenomen.

De asmogendheden interpreteerden dit diplomatieke charter als een potentiële alliantie tegen hen. Adolf Hitler vond naar zijn eigen zeggen het bewijs voor een internationale Joodse samenzwering van Groot-Brittannië en de Verenigde Staten van Amerika tegen Duitsland. In Japan genereerde dit handvest de nodige slagkracht voor de militairen om de Japanse regering ervan te overtuigen een meer agressieve aanpak tegen Amerika en Groot-Brittannië te starten, wat leidde tot de aanval op Pearl Harbor.

Zie ook

Zie de categorie Atlantic Charter van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.