Anton van Bourbon

Anton van Bourbon was de oudste overlevende zoon van Karel IV van Bourbon en Françoise van Alençon; zijn jongere broer was Lodewijk I van Bourbon-Condé. Op 20 oktober 1548 huwde hij met Johanna van Albret, de dochter van koning Hendrik II van Navarra. Na de dood van zijn schoonvader volgde hij hem op als koning. Sinds 1512 was het zuidelijk deel van het koninkrijk bezet door Spanje en Anton van Bourbon stelde veel in het werk om het verloren gebied terug te winnen.

Door de aanhoudende godsdienststrijd in Frankrijk wisselde Anton van Bourbon ook enkele malen van religie. Toen hij weer katholiek werd, dreigde hij ook zijn vrouw, die calvinist was, te verstoten. Zelf vocht hij tijdens de Franse Godsdienstoorlogen aan de katholieke zijde mee, ondanks dat zijn jongere broer leider van de protestanten was. In 1561 werd Anton van Bourbon door Catharina de' Medici benoemd tot luitenant-generaal in het Franse leger. Het jaar daarop belegerde hij de stad Rouen waar hij dodelijk gewond raakte. Hij overleed vervolgens op 13 november 1562 aan de gevolgen van zijn wonden.

Anton van Bourbon kreeg samen met Johanna van Albret vijf kinderen:

• Hendrik (1551-1553), hertog van Beaumont
• Hendrik (1553-1610), koning van Navarra en Frankrijk
• Lodewijk (1555-1557), graaf van Male
• Madeleine (1556)
• Catharina (1559-1604), gehuwd met Hendrik II van Lotharingen

Bij zijn maîtresse Louise de la Béraudière verwekte hij een zoon:

• Karel (1554-1610), aartsbisschop van Rouen