André van Duin

André van Duin werd in 1947 geboren in de Watergeusstraat in Rotterdam-West als Adrianus Marinus Kloot.[4] Zijn vader werkte als magazijnbediende bij de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij. Van Duin zag daar als kleine jongen op personeelsfeesten optredens van onder anderen Johnny Kraaykamp en Rita Corita. Hierop bekwaamde hij zich in het imiteren van bekende Nederlanders. Op de lagere school viel Van Duin niet alleen op vanwege zijn rode haar, maar ook door deze imitaties en zijn gevoel voor humor. Hij werd al snel de ster van elk klassenfeest.

Na de lagere school ging Van Duin naar de ambachtsschool voor een opleiding als machinebankwerker. Zijn grote interesse bleef echter het parodiëren van artiesten, al waren zijn leerkrachten vaak niet blij met de momenten die Van Duin koos voor zijn imitaties.

In september 1962 typte hij een open sollicitatiebrief aan de toenmalige chefs lichte muziek van de verschillende omroepen, die hij tekende met zijn artiestennaam: André van Duin, wellicht omdat hij vreesde met zijn echte achternaam niet serieus te worden genomen.[5] Hij werd afgewezen maar bleef proberen. Intussen vond hij werk als jongste bediende bij een Rotterdams verzekeringskantoor. In 1964 hadden zijn brieven succes. Hij mocht een aantal optredens verzorgen voor het radioprogramma Minjon. Van Duin was toen 16 jaar.

In datzelfde jaar organiseerde de AVRO de talentenjacht Nieuwe Oogst. Van Duin meldde zich meteen aan. Hij doorliep de voorrondes met gemak. Op 24 juli 1964 won hij de finale en kreeg een bokaal en een optreden in de televisieshow van Willy en Willeke Alberti: de Zaterdagavondshow. Hij brak definitief door als Van Duin. Twee weken later, op 8 augustus 1964, vormde zijn bandparodie het voorprogramma van het legendarische optreden van de Rolling Stones in het Kurhaus.[6] Hierop kreeg hij veel aanbiedingen. Van Duin zocht en kreeg daarom managers: Theo Rekkers en Huug Kok oftewel De Spelbrekers. Al snel richtten ze André van Duin Producties op. In 1966 werd bij koninklijk besluit zijn achternaam officieel veranderd in Kyvon.

Vanaf 1969 trad André van Duin op als gast in onder meer de Rudi Carell Show, de Mounties en Oebele. Ook toerde hij door de Nederlandse Antillen en Suriname. In 1969 stond hij ook voor het eerst professioneel in het theater, als onderdeel van de Snip-en-Snaprevue. Zijn aandeel was de toen al bekende act van gekkebekkentrekker bij lollig aan elkaar gemonteerde uitspraken, die ruim tien minuten duurde.

In 1970 ging een lang gekoesterde wens van Van Duin in vervulling. Onder leiding van Joop van den Ende Theaterproducties bracht hij een eigen revue: 'n Lach in de ruimte. De revue trok twee jaar door Nederland. Sidekicks waren Frans van Dusschoten en Ria Valk. Er zou een reeks van revues volgen.

In 2004 vierde Van Duin zijn 40-jarig artiestenjubileum. Naar aanleiding hiervan ging hij na lange tijd weer het land in met een nieuwe theatershow. Deze werd zo succesvol dat hij een tweede show maakte. In 2011 ging de show Ja hoor... daar is ie weer! in première. Van Duin doet dat samen met Ron Brandsteder en Anne-Marie Jung.

Met een jarenlange carrière als grappenmaker op zak, heeft hij zich op latere leeftijd opnieuw uitgevonden als acteur. In 2015 maakte Van Duin in de rol van Willie zijn debuut als acteur in een toneelstuk. Het is voor het eerst dat hij een serieuze toneelrol op zich neemt en zich niet kan verstoppen achter een typetje. Samen met Kees Hulst speelde hij een variétéduo in het komische toneelstuk The Sunshine Boys. Het toneelstuk gaat over twee komieken die na jaren ruzie nog één keer proberen om samen op te treden.

Vanaf 1967 was Van Duin regelmatig te zien op de Nederlandse televisie. In 1969 maakte André van Duin onder regie van Guus Verstraete jr. vijf televisieshows voor de AVRO met de titel Een avondje teevee met André.

Eind jaren tachtig presenteerde Van Duin het programma Animal Crackers, waarin filmpjes van dierentuindieren door hem van grappige voice-overs werden voorzien. Als Jaap Aap deed hij hetzelfde met beelden uit de actualiteit. Het bekendst hieruit was 'de Minuut van Ruud', waarin hij de stem insprak van Ruud Lubbers. Hij sloot altijd af met de uitspraak: "Tuut tuut tuut, de groetjes van Ruud." Begin 1987 was Van Duin op televisie te zien in De Ep Oorklep Show, samen met onder meer Frans van Dusschoten en Hans Otjes. Van Duin's alter ego Simon Naaigaren kwam in dezelfde periode regelmatig het populaire programma AVRO's Sterrenslag op z'n kop zetten.

Het team van Wie ben ik?: Ron Brandsteder, Caroline Tensen en André van Duin (1990)

Hij heeft in televisieprogramma's diverse typetjes neergezet als Meneer de Bok en Jan Wijdbeens.

In 1978 en 1979 presenteerde hij het TROS-programma Te land, ter zee en in de lucht. Hij beperkte zich niet tot presenteren, maar gedroeg zich tijdens het programma ook als komiek. Tijdens het muzikaal intermezzo van Luv' ging hij bijvoorbeeld tussen de meiden staan en als typetje mee dansen en zingen. Verder maakte hij zich onsterfelijk als commentator. René Stokvis had namelijk het idee dat ze, behalve Van Duin, eigenlijk nog een tweede presentator moesten hebben die de voice-over deed. De TROS zette een leeg hokje op het terrein en in dat hokje zat 'meneer Vreugdevol' die zogenaamd commentaar gaf in gezelschap van 'tuinman Pol in de Grond', eveneens een typetje van Van Duin ("Me gras, me gras!" als er een auto in de berm belandde).[7] Op geheel eigen wijze begeleidde Van Duin de deelnemers met komisch commentaar. In de aftitelingen van 1979 stond dit typetje vermeld: 'commentaar: de heer Vreugdevol'.

Van 1990 tot 2000 speelde Van Duin samen met Ron Brandsteder de door Caroline Tensen gepresenteerde quiz Wie ben ik?

In 2009 keerde hij op televisie terug met de Dik Voormekaar Show, een soort vervolg op het gelijknamige radioprogramma. Een jaar later werd Van Duin op de zaterdagavond van Nederland 1 de vervanger van Paul de Leeuw. Hij verving diens X de Leeuw met het programma Van Duin op z'n best, een compilatie-programma met oud en nieuw materiaal van de komiek. [8] In 2013 startte een nieuwe serie Animal Crackers. Een jaar later maakte Van Duin, samen met de TROS, zestien afleveringen van 50 Jaar Van Duin. In deze afleveringen bezocht Jan Wijdbeens een speciale gast waarmee André van Duin leuke of dierbare herinneringen deelt. Samen keken ze terug naar de leukste scènes uit Van Duins artiestenoeuvre en een breed scala aan optredens. Het weekblad Donald Duck wijdde een speciale editie aan de komiek vanwege zijn vijftigjarig jubileum. Van Duin vierde zijn vijftigjarig artiestenjubileum met een speciaal gala vanuit het Beatrix Theater te Utrecht. Een paar weken later werd het gala door AVROTROS uitgezonden op televisie.

In 2016 nam hij de presentatie over van het programma Heel Holland Bakt van Martine Bijl (1948-2019), die in 2015 een hersenbloeding kreeg.

In 2017 speelde Van Duin samen met onder anderen Kees Hulst en Olga Zuiderhoek een hoofdrol in de dramaserie Het geheime dagboek van Hendrik Groen van Omroep MAX. De dramaserie is gebaseerd op het boek Pogingen iets van het leven te maken van de Nederlandse schrijver Hendrik Groen.[9]

In 2018 keerde hij met Animal Crackers tijdelijk terug in de slotminuut van het praatprogramma Tijd voor MAX. Daarnaast kwam Van Duin met het programma De Nieuwe Lekkerbek op de buis waarin er naar vernieuwende snacks werd gezocht.

In 2019 begon Van Duin samen met Anne-Marie Jung de serie Wat een Verhaal waarin acteurs ingezonden verhalen naspelen. In datzelfde jaar werd hij genomineerd voor de Zilveren Televizier-ster, samen met Arjen Lubach en de uiteindelijke winnaar Beau van Erven Dorens.

Op 20 maart 2020 was hij gast bij De Wereld Draait Door en verraste met een Nederlandse vertaling van La bohème, een nummer van Charles Aznavour. Zijn optreden zorgde voor veel lovende reacties.

In 1973 begon Van Duin samen met Ferry de Groot met de Dik Voormekaar Show op de radio. Eerst (1972-1973) bij Radio Noordzee (waar hij moest vertrekken toen hij directeur John de Mol sr. voor gek zette). Bij Noordzee heette het programma aanvankelijk De Abominabele Top 2000. Met ingang van 7 januari 1973 presenteerde André van Duin deze show elke zondagmorgen tussen 11.00 en 12.00 uur. Vanaf het begin was de persoon Dik Voormekaar wekelijks in de uitzending aanwezig. Hij verzorgde de rubriek Hobbykwartier. Vanwege de populariteit van Dik Voormekaar werd na tien uitzendingen besloten om de naam van het programma te wijzigen in de Dik Voormekaar Show. Tussen 1976 en 1985 werd de show door de NCRV op de zaterdagochtend tussen 11:30 en 12:00 uur op Hilversum 3 uitgezonden en weer later (2000-2003) door de TROS op hetzelfde tijdstip op vanaf dan 3FM. De slome meneer De Groot, de opvliegerige Ome Joop (Van Duin zelf: "Nee, nou wordt-ie mooi!") en de sullige Harry Nak (ook weer door Van Duin: "Daar is de koffie!" en "Nou, ontzettend") vervulden daarin de hoofdrollen. Op meneer De Groot en Toos na, deed Van Duin alle stemmen in het programma.

In juli 1987 presenteerde Van Duin als de zogenaamde broer van DJ Ferry Maat genaamd "Tom Maat" enkele weken op de TROS donderdag op Radio 3 de Nationale Hitparade.

Van Duin speelde hoofdrollen in verscheidene Nederlandse speelfilms, zoals Joep Meloen in Ik ben Joep Meloen, Toon Bulthuis in Het meisje met de blauwe hoed en de rondreizende kiezentrekker Fred van de Zee alias professor Pasdupain in De boezemvriend (een persiflage op de novelle De Revisor van Nikolaj Gogol). Ook maakte hij enkele andere producties, waaronder een kerstshow bij de TROS in 1978 en in 1982 de musical Boem-Boem.

In 2017 vieren André Rieu en zijn Johann Strauß Orchestra hun 30-jarige jubileum in 60 bioscopen in heel Nederland. Het concert op het Vrijthof in Maastricht werd semi-live op 22 en 23 juli op het witte doek vertoond. Van Duin was te zien als gastheer van de vertoningen en in het voorprogramma interviewde hij Rieu. Daarnaast verleende Van Duin zijn stem aan de natuurdocumentaire Wild. De film was vanaf februari 2018 in de Nederlandse bioscopen te zien.

In 1965 kwam Van Duins eerste single uit bij Philips: Hé! Hé! (Ik heet André), bekend van zijn optreden bij Willy en Willeke Alberti. Zijn tweede single, uit 1965, was Stoele stoele, een persiflage op Wooly bully van Sam the Sham & the Pharaohs. (Veel) meer persiflages volgden. Soms werd Van Duins persiflage een grotere hit dan het origineel, zo bereikte Van Duin met Doorgaan de zesde plaats in de Nationale Hitparade, terwijl het origineel van Ramses Shaffy niet verder kwam dan nummer 22. Van Duin bracht ook oorspronkelijk werk, zoals Jo met de jojo en Family story, in 1973 geschreven door Bas en Aad van Toor.

Van Duin heeft ook een aantal carnavalskrakers opgenomen. Hieronder vallen onder meer Willempie (1976), 'k Heb hele grote bloemkoole (1979), Er staat een paard in de gang/Flip Fluitketel (1981), Joep Meloen (1982), Gatzdeladigee (1983), Wij zijn de vuilnisman (1984), Mijn opoe heeft een zadel op d'r rug (1985) en De balletjes van de koningin (2009). Van Duin schreef daarnaast ook carnavalsnummers voor onder meer Corrie van Gorp en Ria Valk.

Willempie was een groot succes, het nummer stond drie weken op de eerste plaats van de Nederlandse Top 40. Willempie ging echter duidelijk over een verstandelijk minder begaafd iemand. Sommigen vatten het op als de spot drijven met verstandelijk gehandicapten. Ouders en verzorgers van een verstandelijk gehandicapte spanden zelfs een kort geding aan, omdat Willempie volgens hen een karikatuur van de verstandelijk gehandicapte medemens zou zijn, waarbij deze in zijn menselijke waardigheid zou worden aangetast. AVRO's Toppop, dat de Nationale Hitparade volgde, toonde het nummer daarom enige tijd niet. Van Duin voorkwam de rechtszaak door in Toppop zijn excuses aan te bieden voor het onopzettelijk kwetsen van de betrokkenen.

Serieuzer werk bracht Van Duin met enige regelmaat in albumvorm, zoals de vijfdelige And're André-serie, Wij (1982), Wij Twee (1984), Zing (1987, met vertalingen van nummers van Perry Como), Recht uit het hart (1999) en Van Duin zingt Sonneveld (2016, met liedjes van Wim Sonneveld). In 2016 verscheen het kinderluisterboek De bron van de lach, waarin een prominente rol is weggelegd voor Van Duin als cartoonfiguur. Van Duin gaat op zoek naar de bron van de lach. Kinderen komen gedurende het verhaal de vreemdste figuren en beroemde komieken tegen.

Van Duin is ook een graag geziene gast bij collega artiesten. In 2009 en 2013 was Van Duin gastartiest bij de reeks concerten van André Rieu in de Amsterdam ArenA en op het Vrijthof in Maastricht. Op 30 april 2013 gaven Van Duin en André Rieu op het Museumplein in Amsterdam een concert als afsluiting van de feestelijkheden rond de inhuldiging van koning Willem-Alexander en koningin Máxima eerder die dag. Een jaar later was hij gastartiest tijdens de vier concerten van De Toppers in de Amsterdam ArenA.

André van Duin (2008)

Hieronder een (onvolledig) overzicht van de vele hitpersiflages die Van Duin in de loop van de jaren gemaakt heeft: