Androclus (slaaf)

Androclus is de naam van een Romeinse slaaf uit een verhaal dat bekendstaat als ‘Androclus en de leeuw’. Het verhaal is bekend uit de Attische Nachten van de tweede-eeuwse Romeinse schrijver Aulus Gellius (5, 14), maar hij zegt zelf het te hebben overgenomen uit het 5e boek van de Aegyptiaca van Apion Plistonices, een Alexandrijnse historicus uit het begin van de keizertijd. Deze beweert met nadruk dat hij de geschiedenis niet elders gelezen of gehoord heeft, maar er zelf getuige van was.

Het verhaal

De slaaf Androclus is van zijn meester gevlucht omdat hij elke dag zweepslagen kreeg door zijn meester. In de woestijn in Noord-Afrika ontmoet Androclus een jammerende leeuw, die hij van een grote doorn in zijn poot bevrijdt. Hij leeft drie jaar samen met de leeuw in een grot. Maar dan vinden er enkele soldaten de leeuw en Androclus. Hij wordt meegenomen naar het Circus Maximus, daar wordt hij dus ter dood veroordeeld en voor de wilde beesten gegooid.

Dan staat hij daar... Alle mensen juichen. Androclus kijkt naar de poort die langzaam open gaat. Hij ziet de schaduw van de leeuw. De poort is op en de leeuw komt naar buiten. Alle mensen zijn verbaasd want de leeuw gaat op zijn gemak naar Androclus en begint aan zijn hand te likken. Dan herkent Androclus de leeuw, het is de leeuw waarmee hij 3 jaar heeft samengeleefd. Na het vernemen van de toedracht verzoekt het enthousiaste publiek de vrijlating van Androclus. Bovendien wordt de leeuw aan hem geschonken. Hij pronkt met zijn leeuw en gaat met zijn leeuw in vele tabernae en verdient daar zijn broodwinning.

Medaille in Brons

Het verhaal werd in de 2e eeuw ook verteld door Aelianus (Historia animalium 7, 48), die het uit dezelfde bron had als Aulus Gellius. Latere navolgingen echter volgden de versie van de veel bekendere Gellius. De 12e-eeuwse Engelse auteur Johannes van Salisbury nam het op in zijn Policraticus als illustratie van de dankbaarheid die dieren kunnen tonen. In de 16e eeuw vertaalde Michel de Montaigne het verhaal in zijn Essais in het Frans. George Bernard Shaw gebruikte het verhaal voor zijn toneelstuk Androcles And The Lion (1912). Hij plaatste het in de tijd van de christenvervolgingen en liet in een brede uitwerking zijn eigen ideeën de vrije loop.

Symboliek

Androclus die de doorn uit de poot van de leeuw haalt is afgebeeld op de Nederlandse Erkentelijkheidsmedaille 1940-1945. Het is ook het zinnebeeldige logo van de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht.

Referentie
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.