Alfons Wachtelaer

Eind december 1940 werd hij aangesteld als leider van de Antwerpse NSVAP, die hij twee maanden later integreerde in de Algemeene SS-Vlaanderen. Nadat hij tijdens een bezoek aan Duitsland in januari 1941 de beginselen inzake jeugdbeweging leerde kennen, richtte hij in maart 1941 de Vlaamsche Jeugd - voorloper van de Hitlerjeugd Vlaanderen - op. Van deze organisatie had hij samen met Jet Jorssen de leiding.[1]

Hoewel hij hierin de steun had van Reichsjugendführung-leider Artur Axlmann[2], kwam hij in aanvaring met het AVNJ onder leiding van Edgar Lehembre.[3] Op verzoek van Oberbannführer Rudolf Hemesath, gevolmachtigde voor België van de Reichsjugendführung, vonden er fusiegesprekken tussen beide organisaties plaats. In de loop van juni 1941, na een afreis naar Berlijn[4], kwam het alsnog tot een fusieakkoord tussen Wachtelaer, Lehembre en Van Haegendoren. Hieruit ontstond op 8 juli 1941 de NSJV, waarvan hij een tijdlang plaatsvervangend voorzitter was.[2] Tot de NSJV traden voorts ook de Dietse Meisjesscharen (DMS) o.l.v. Jetje Claessens, de Vlaamse Jeugdherbergcentrale o.l.v. Dis Verstraete, het VIVO o.l.v. Edgar Wouters en de Vlaamse Jeugd Meisjes toe.[5]

In 1942 verliet Wachtelaer de NSJV[6] en volgde hij in het SS-Ausbildungslager te Sennheim een opleiding en werd vervolgens actief als Sturmführer van de SS-Storm Berlijn, een recruteringseenheid voor de Waffen-SS die Vlaamse arbeiders in de Duitse fabrieken wierf. In 1944 volgde hij een opleiding aan de SS-Junkerschule te Bad Tölz en vervoegde hij een eenheid van de Waffen-SS als Untersturmführer.[3]

Op 19 september 1947 werd hij veroordeeld wegens collaboratie door de Krijgsraad van Brussel.