Albrecht van Nassau-Dillenburg
Albrecht van Nassau-Dillenburg (Dillenburg, 1 november 1596 – Quakenbrück, 16 juni 1626) was van 1623 tot aan zijn dood medegraaf van Nassau-Dillenburg. Hij behoorde tot het huis Nassau-Dillenburg.
Albrecht van Nassau-Dillenburg
| ||
| 1596-1626 | ||
 | ||
Portret van Albrecht van Nassau-Dillenburg door Jan van Ravesteyn. | ||
| Graaf van Nassau-Dillenburg Samen met Lodewijk Hendrik | ||
| Periode | 1623-1626 | |
| Voorganger | George | |
| Opvolger | Hendrik | |
| Vader | George van Nassau-Dillenburg | |
| Moeder | Anna Amalia van Nassau-Saarbrücken | |
Levensloop
Albrecht was de achtste, maar tweede zoon van graaf George van Nassau-Dillenburg uit diens eerste huwelijk met Anna Amalia, dochter van graaf Filips IV van Nassau-Saarbrücken. Na de dood van zijn vader in 1623 werd hij samen met zijn oudere broer Lodewijk Hendrik graaf van Nassau-Dillenburg.
Hij diende in het leger van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, onder stadhouders Maurits en Frederik Hendrik van Oranje. In juni 1626 vocht hij tijdens de Dertigjarige Oorlog als ruiteroverste in de Slag bij Quakenbrück tegen de troepen van Johan t'Serclaes van Tilly, waarbij Albrecht sneuvelde.[1]
Albrecht bleef ongehuwd en kinderloos. Na zijn dood regeerde zijn broer Lodewijk Hendrik alleen over Nassau-Dillenburg.
| Bronnen, noten en/of referenties |