Albrecht V van Beieren

Als hertog van Beieren wijdde Albrecht zich aan de opdracht om katholieke overeenstemming te bereiken in zijn gebieden. Opgevoed als strenge katholiek was hij een leider van de Duitse Contrareformatie. Niet in staat om gepassioneerd vast te houden aan welk religieus principe dan ook en de voorkeur gevend aan een leven van nietsdoen en plezier, zette hij het repressiewerk verder omdat hij ervan overtuigd was dat de katholieke zaak onscheidbaar verbonden was met het persoonlijke fortuin van het huis Wittelsbach. In de regeringszaken speelde hij slechts een kleine directe rol en hij liet zich gemakkelijk leiden door de plannen van zijn adviseurs, waaronder er twee strenge katholieken waren: Georg Stockhammer en Wiguleus Hindt. Deze laatste speelde een belangrijke rol in de gebeurtenissen die leidden tot het Verdrag van Passau (1552) en de Godsdienstvrede van Augsburg (1555).

Hertog Albrecht deed ijverige pogingen om zijn zoon Ernst te laten verkiezen tot aartsbisschop van Keulen. Dit lukte echter pas na het overlijden van Albrecht, waarna het huis Wittelsbach de volgende 200 jaar de aartsbisschoppen van Keulen leverde.

In opvolging van zijn oom Ernst van Salzburg was Albrecht van 1560 tot 1567 administrator en hypotheekeigenaar van het graafschap Glatz, waarna dit graafschap in bezit kwam van keizer Maximiliaan II.

In 1546 bevalen Albrecht en zijn vader Willem IV de bouw van het Slot Dachau, een viervleugelig renaissancepaleis met een hoftuin dat later de favoriete woning van het huis Wittelsbach zou worden. Het paleis raakte pas in 1577 af.

In 1552 liet Albrecht een inventaris opstellen van de juwelen die hij en zijn echtgenote in bezit hadden. Het manuscript dat hieruit ontstond, was het Juwelenboek van hertogin Anna van Beieren en bevatte 110 tekeningen gemaakt door Hans Mielich. Albrecht was een beschermer van de kunsten en een verzamelaar wiens persoonlijke selectie de basis zou vormen van de antieke Wittelsbach-collectie van Griekse en Romeinse antiquiteiten, de muntcollectie, en de door hem gestichte Wittelsbach-schatkist in de Residentie van München waarin de juwelen van het huis Wittelsbach werden bewaard. Ook worden sommige van zijn Egyptische antiquiteiten in de Beierse collectie van Egyptische kunst bewaard. Zijn in 1558 gestichte persoonlijke bibliotheek bevindt zich in de Bayerische Staatsbibliothek, die de hofbibliotheek van het huis Wittelsbach erfde. In 1559 stichtte Albrecht in München een gymnasium.

Albrecht kocht verschillende munt- en kunstcollecties in Rome en Venetië. Het gekibbel tussen de erfgenamen van Gabriele Vendramin dwarsboomde hem echter in zijn poging om de meest belangrijke collectie van Venetië te kopen, die bestond uit schilderijen, antiquiteiten, portretten van meesters en oude muntstukken. Om zijn uitgebreide collectie antiquiteiten te kunnen huisvesten, liet hij tussen 1568 en 1571 in de Residentie van München een Antiquarium bouwen, de belangrijkste renaissancehal ten noorden van de Alpen.

Albrecht V benoemde de componist Orlando di Lasso in een hoffunctie en hij sponsorde verschillende kunstenaars, wat tot een hoge schuldenberg leidde.

In 1579 stierf hij op 51-jarige leeftijd in München. Hij werd begraven in de Frauenkirche van München.