Adolf Anderssen

Karl Ernst Adolf Anderssen (Breslau, 6 juli 1818 — 13 maart 1879) was een Duits schaker.

Adolf Anderssen

Anderssen werd geboren in Breslau (het huidige Wrocław). Hij leerde schaken van zijn vader toen hij negen jaar oud was. Hij doceerde wiskunde aan een middelbare school in Breslau en kwam daardoor tijd te kort om serieus te schaken. In 1842 publiceerde hij een verzameling schaakproblemen en in 1846 kwam hij in de redactie van de Schachzeitung.

Na 1848 gooide hij echter het roer om en ontplooide hij zich tot een sterke schaker. In 1851 won hij een sterk bezet toernooi in Londen, dat als officieus wereldkampioenschap schaken beschouwd kan worden. In 1858 verloor hij de "titel" aan Paul Morphy maar in 1862 werd hij voor de tweede keer wereldkampioen.

In 1861 speelde hij de eerste partij met tijdslimiet - een zandloper moest voorkomen dat er te lang werd nagedacht. In 1866 moest hij echter na een nipte nederlaag voor Wilhelm Steinitz wijken.

Twee van de partijen die Anderssen speelde werden zo mooi gevonden dat ze bijnamen kregen: de Onsterfelijke partij tegen Lionel Kieseritzky in 1851 en de Immer grüne ('altijd groene') tegen Jean Dufresne in 1852.

Anderssen heeft vele varianten op zijn naam staan, onder meer de Anderssen-variant van het Italiaans:
1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lc4 Lc5 4.c3 Pf6 5.d4 ed 6.e5 d5 7.Lb5 Pe4 8.cd Lb4

Het Italiaans en het Koningsgambiet vierden in die tijd hoogtij; de voornaamste openingszet was dan ook de zet 1.e4.

Anderssen is nooit getrouwd geweest en woonde in bij zijn moeder en zijn zus. Anderssen overleed in 1879 als gevolg van een hartaanval.