Achterglasschildering

Achterglasschildering is een uiterst broze schildertechniek waarbij direct op glas wordt geschilderd. Als het schilderij gereed is, wordt het geheel omgekeerd zodat men door het glas naar de afbeelding kijkt. De techniek heeft als voordeel, dat de achtergrond (van bijvoorbeeld een landschap) als laatste kan worden geschilderd, als het ware over de voorgrond heen. De voorgrond hoeft dus niet eerst gedoodverfd te worden, zoals bij het schilderen op doek of op paneel.

Achterglasschilderij "H. Barbara" (tweede helft 18de eeuw) in het Museum für Volkskultur te Waldenbuch

Een achterglasschilderij heeft een (letterlijk) vlakke afbeelding, de verf ligt niet op de afbeelding. Het schilderij heeft hierdoor meer de indruk van een tekening of van een foto van een schilderij.

In België waren Oostende en later Antwerpen de centra waar deze techniek een grote verspreiding kende. Hierbij springen namen naar voor zoals de Oostendse maritieme schilders Wenzeslaus Wieden (1769-1814), François Mesure (1772-1860), Petrus Nefors (1790-1876) en Petrus Weyts (1799-1855). Deze laatste verhuisde in 1838 naar Antwerpen en zette daar, samen met zijn broer en kinderen, deze lucratieve traditie verder.

Het Museum aan de Stroom (MAS) in Antwerpen bevat een belangrijke verzameling van maritieme achterglasschilderijen.