Aardbeving Kreta 365

De Aardbeving van Kreta in 365 n.Chr. was een onderzeese aardbeving, die zich rond zonsopkomst op 21 juli 365 n.Chr. voordeed in het Oostelijke Middellandse Zeegebied[1][2], met een verondersteld epicentrum in de nabijheid van Kreta[3].

Aardbeving Kreta
Datum21 juli 365
Kracht8,0> (op de schaal van Richter)
EpicentrumNabij Kreta
Portaal    Aardwetenschappen

Hedendaagse geologen schatten dat de aardbeving een kracht had van 8 of hoger op de schaal van Richter had[2]. De aardbeving bij Kreta veroorzaakte grootschalige verwoesting in Midden- en Zuid-Griekenland, in het noorden van Libië en in Cyprus en Sicilië[4]. In Kreta werden bijna alle steden verwoest.[2]

De aardbeving werd gevolgd door een tsunami, die de oostelijke kusten van de Middellandse Zee, met name Alexandrië en de Nijldelta, verwoestte. Daarbij vielen duizenden doden en belandden schepen tot drie kilometer landinwaarts.[5] De aardbeving liet een diepe indruk na op laat-antieke tijdgenoten, en vele schrijvers refereerden in hun werken aan deze gebeurtenis.[6]

Tsunami
Nijldelta

De laat-antieke historicus Ammianus Marcellinus beschreef de tsunami, die Alexandrië en andere plaatsen in het oostelijke Middellandse Zeebekken in de vroege uren van 21 juli 365 n.Chr. trof, in detail.[5] Zijn beschrijving is in het bijzonder opmerkelijk omdat hij een duidelijk onderscheid maakt tussen de drie belangrijkste fasen van een tsunami, namelijk eerst de aardbeving, vervolgens de plotse terugtrekking van de zee en ten slotte de daaropvolgende vloedgolf die het land binnenrolt:

Iets na zonsopgang en aangekondigd door een snelle opeenvolging van heftig schuddende bliksemschichten werd de stevigheid van de gehele aarde aan het schudden en huiveren gemaakt, en de zee werd weggedreven, haar golven rolden terug en de zee verdween, zodat de afgronden van haar diepten werden blootgelegd en veelvormige soorten zeewezens vast bleken te zitten in de modder; de grote woestenijen van de valleien en bergen, die de schepping een plaats onder de weidse kolkende golven had toegewezen, keken op dat moment, zoals men wil laten geloven, op in de stralen van de zon. Vele schepen strandden op dat moment als op het droge, en mensen dwaalden rond langs de schamele restanten van de wateren om vissen en andere zaken met de hand te verzamelen; toen kwam de zee brullend, als beledigd door haar verdrijving, op haar beurt weer terug opgerezen, en wierp zich razend door de ondiepten gewelddadig op eilanden en op grote stukken vasteland, en verwoestte ontelbare gebouwen in de steden en in andere plaatsen waar de zee ze maar kon vinden. Zo werd in het razende conflict van de elementen het aangezicht van de aarde veranderd en werden er wonderlijke dingen gezien. Doordat de watermassa op het moment terugkeerde dat men dat het minst verwachtte, verdronken er vele duizenden, en toen het getij hoog werd opgedreven bij het terugwijken van de golven, zag men, toen de woede van het natte element oud was, dat sommige schepen waren gezonken en de lichamen van de omgekomen mensen in het water lagen, met hun gezicht omhoog of omlaag. Andere enorme schepen, voortgedreven door de waanzinnige stuwkracht, belandden op de daken van de huizen, zoals in Alexandrië gebeurde, en andere werden bijna twee mijl landinwaarts geworpen, zoals het schip in de buurt van de stad Methone in Laconië[7], dat wij zagen toen wij daar langs kwamen, al bijna uit elkaar gevallen door het langdurig verval.[8]

.

Voetnoten
  1. Today in Earthquake History (Vandaag in de geschiedenis van de aardbeving)
  2. Stiros, Stathis C.: “The AD 365 Crete earthquake and possible seismic clustering during the fourth to sixth centuries AD in the Eastern Mediterranean: a review of historical and archaeological data”, ("De aardbeving van Kreta (365) en mogelijke seismische clustering in de oostelijke Middellandse Zee in de periode van de vierde tot zesde eeuw n.Chr.: een overzicht van de historische en archeologische gegevens), Vol 23 (2001) , blz. 545-562 (545)
  3. Stiros, Stathis C. (2001), blz. 545-562 (546, fig. 1)
  4. Stiros, Stathis C.: pag. 545-562 (546, fig. 1) (2001), blz. (558-560, appendix B)
  5. Ammianus Marcellinus, "Res gestae", 26.10.15-19
  6. Voor een overzicht van de bronnen, zie: Stiros, Stathis C. (2001), blz. 545-562 (546, fig. 1), blz. 545-562 (557f., App. A)
  7. Blijkbaar had Ammianus een ruimer begrip van Laconië en vond hij dat ook Methone in Messenië daar deel van uitmaakte
  8. Kelly, Gavin (2004), “Ammianus and the Great Tsunami” (Ammianus en de Grote Tsunami), The Journal of Roman Studies, Vol. 94, pag. 141-167 (141)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.