A Vindication of the Rights of Woman

A Vindication of the Rights of Woman: with Strictures on Political and Moral Subjects (1792), geschreven door de achttiende-eeuwse Britse feministe Mary Wollstonecraft, is een van de eerste werken van feministische filosofie. In dit werk reageert Wollstonecraft op de achttiende-eeuwse theoretici die niet geloofden dat vrouwen een opleiding nodig hadden.

A Vindication of the Rights of Woman: with Strictures on Political and Moral Subjects
Titelpagina van de eerste Amerikaanse editie van A Vindication of the Rights of Woman
Auteur(s)	Mary Wollstonecraft
Oorspronkelijke taal	Engels
Onderwerp	Feministische filosofie
Oorspronkelijk uitgegeven	1792
Portaal    Literatuur

Ze begon te schrijven na het Rapport sur l'instruction publique van Charles Maurice de Talleyrand-Périgord gelezen te hebben, waarin hij meende dat vrouwen genoeg hadden aan een opleiding om het huishouden te kunnen doen. Kort na publicatie reisde Talleyrand naar Londen en bezocht hij Wollstonecraft. Na deze ontmoeting verscheen A Vindication of the Rights of Woman, een verhandeling opgedragen aan Talleyrand maar die inging tegen zijn ideeën. Het werk was echter veel breder van opzet. Ze stelde dat mannen en vrouwen gelijk begiftigd zijn met rede, maar dat dit bij vrouwen niet tot uiting komt omdat ze van jongs af worden onderdrukt. Daarom pleitte ze voor gemengd onderwijs in publieke scholen. Het huwelijk, in haar ogen vaak niet meer dan legale prostitutie, zou door de geestelijke ontwikkeling van vrouwen ook volledig worden getransformeerd: gehoorzaamheid zou plaats ruimen voor vriendschap op gelijke voet. De anti-hiërarchische strekking in haar denken kwam ook op politiek vlak tot uiting. Ze achtte het onaanvaardbaar dat de ene helft van de mensheid de andere uitsloot van deelname aan het bestuur. Ze meende ook dat er meer maatschappelijke gelijkheid moest zijn om morele vooruitgang te kunnen boeken. Een groot deel van de Vindication bestond uit het analyseren van bestaande denkbeelden en praktijken, waarbij onder meer Rousseau het zwaar moest ontgelden, omdat hij enkel de oude vooroordelen op een nieuwe leest had geschoeid.