Thalia (planetoïde)

(23) Thalia is een planetoïde in de belangrijkste planetoïdengordel van het zonnestelsel, tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter. Thalia draait om de zon in een sterk ellipsvormige baan, waarbij de afstand tot de zon varieert tussen de 3,240 en 2,628 astronomische eenheden. Vanaf de aarde gezien kan de planetoïde tijdens gunstige opposities een schijnbare helderheid van +9,11 hebben, zodat ze dan met grotere amateurtelescopen te vinden is.

(23) Thalia
model van Thalia, gebaseerd op de lichtkromme
TypePlanetoïde
S-type
Fysische gegevens
Diameter107,5 km
Massa1,3 × 1018 kg
Rotatietijd12,308 uur[1]
Albedo(geometrisch) 0,2536[2]%
Baangegevens
Perihelium2,015 AU
Aphelium3,240 AU
Halve lange as (a)2,628 AU
Excentriciteit (e)0,233
Lengte klimmende knoop (Ω)67,228°
Argument van het periapsis (ω)59,311°
Middelbare anomalie (M)328,687
Periode (P)1555,679 dagen
(4,26 a)
Dagelijkse beweging (n)18,12 km/s
Inclinatie (i)10,145°
Waarnemingsgegevens
Schijnbare helderheid+9,11 tot +13,19 mag
Portaal    Astronomie

Ontdekking en naamgeving

Thalia werd ontdekt door de Engelse astronoom John Russell Hind op 15 december 1852. Hind ontdekte de planetoïde vanuit het privé-observatorium van George Bishop in Regent's Park, Londen. Hind had datzelfde jaar al drie andere planetoïden ontdekt en zou in totaal tien planetoïden ontdekken. Bishop gaf de nieuwe planetoïde de naam Thalia, naar Thaleia, in de Griekse mythologie de muze van de komedie.

Eigenschappen

Thalia is een S-type planetoïde die voornamelijk uit magnesium- en ijzerhoudende silicaten bestaat. Door spectraalanalyse is berekend dat als Thalia een ellipsoïde vorm heeft, de verhouding tussen de lange en korte as 1,28 ± 0,05 is.[3]

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.