Silaiyezhupathu

Silai yezhubathu(translation, "Seventy Statues") is a Tamil-language work by the poet Kambar.[1] It describes about the Vanniyar caste, their bravery, archery skills, culture, pride, their troops and dharma. It was written to describe their way of life in ancient Tamilakam. According to the poem, the Vanniyar people rose from the sacrificial fire of Sambu Maharishi[2][3] and belong to the Sambu gothra.[4][5]

• பாயிரம்

1. கணபதி துதி
2. நூற்பெயரும் நூல்செய்தார் பெயரும் நுவலல்
3. நூலரங்கேறிய கச்சித்தலச் சிறப்பு
4. சம்புகோத்திரச் சிறப்பு(sambu gothra)
5. குலோற்பவச் சிறப்பு
6. வன்னியர் குலச் சிறப்பு
7. வன்னியர் குலச் சிறப்பு
8. குலத்தலைவர் படைச் சிறப்பு

A line from silaiyezhupathu.

"சாத்திர மறைகள் சொற்ற தனிநியமம்வ ழாதோர்

சூத்திரந் தவறில்வன்னி தோன்றுமெய்ப் புகழ்காப் பாளர்

மாத்திரை யளவுஞான மறைப்பின்மா தவங்கூர் சம்பு

கோத்திர வரசர்க் கொப்புக் கூறுவதெவரை மாதோ".

The following lines describes that vanniyar were royals by caste,

"வானோர் வியக்குஞ் சமூகமுது

மறையோர் வாழ்த்துஞ் சமூகமலர்த்

தேனார்ந் திருக்குஞ் சமூகமன்னர்

திறைகளளக்கும் சமூகம்விழி

மானார் நடிக்குஞ் சமூகமதி

வல்லோர் துதிக்குஞ் சமூகமொன்னார்

ஆனா திறைஞ்சுஞ் சமூகம்வன்னி (vanni)

யரசர் சமூகமதுதானே."