Het Welsh heeft meer klinkers dan veel andere talen. Er zijn geen diftongen, maar meerdere opeenvolgende klinkers worden wel elk afzonderlijk gearticuleerd, zoals in cae ("veld"). Soms komen zelfs opeenhopingen van drie klinkers voor, als in gloyw ("helder, schijnend").

In woorden met meer dan één lettergreep valt de klemtoon doorgaans op de voorlaatste lettergreep, als in árian ("geld", "zilver"), gobaith ("hoop") en blodau ("bloemen") . Tot de weinige uitzonderingen behoren woorden als mwÿnháu ("genieten") Caerdydd ("Cardiff"), waarbij de klemtoon op de laatste lettergreep ligt.

In het Welsh treden ook veel medeklinkermutaties zoals lenitie en nasalisering op, met name aan het begin van woorden. Een zelfstandig naamwoord kan zo allerlei vormen aannemen: pen "hoofd" → ei ben "zijn hoofd" → fÿ mhen, "mijn hoofd", ei phen, "haar hoofd".

Bron

• Speak Welsh, John Jones Publishing Ltd, 2007