Let op de lichtechtheid, sommige pigmenten zijn niet lichtecht.

Een schilderij van Vincent van Gogh, de tuin van Daubigny uit 1890. Waarschijnlijk waren de bloemen op dit schilderij oorsponkelijk rode rozen. Het huis op de achtergrond was waarschijnlijk roze. Van Gogh gebruikte voor het rood Geraniumlak, een verfsoort die slecht lichtecht is. Dat de verf verkleurd is, blijkt wel uit een brief van Vincent aan zijn broer Theo van 23 juli 1890. "Voorgrond van groen en roze gras […]. In het midden een rozenperk. Rechts een hekje, een muur en boven de muur een notenboom met paars gebladerte. Verder een seringenhaag, een rij ronde gele linden. Het huis zelf op de achtergrond, roze met een dak van blauwige dakpannen." Jammer van het verbleken van het rood, maar kijk eens naar het formaat van dit schilderij, het is bijna 2x zo breed als hoog, 53 × 103 cm. Door dit liggende formaat te kiezen laat Van Gogh vooral veel van het landschap zien, en speelt de lucht een geringe rol.

Als je de duurzaamheid van je werk belangrijk vindt, kan je beter alleen lichtechte verfen aanschaffen. Talens geeft de lichtechtheid op de tubes als volgt aan:

+++ = minimaal 100 jaar lichtecht onder museumomstandigheden
++ = minimaal 25 - 100 jaar lichtecht onder museumomstandigheden
+ = minimaal 10 - 25 jaar lichtecht onder museumomstandigheden
o = minimaal 0 - 10 jaar lichtecht onder museumomstandigheden

Bij een gemengde kleur kan een slecht lichtechte component op den duur verbleken. Als het rood uit een roze tint niet goed lichtecht is, wordt het roze op den duur dus wit, zoals wellicht te zien is in het schilderij van Vincent van Gogh hierboven. Stel, je mengt blauw (+++) met geel (+). Het groen dat daaruit is ontstaan zal dan na ca. 25 jaar degraderen naar blauw.

Voorheen verkleurden pigmenten ook wel door chemische reacties tussen kleuren. Bij de tegenwoordige commercieel verkrijgbare verfkleuren hoef je daar niet bang voor te zijn.