Om organische moleculen weer te geven, zijn er verschillende methoden.

• Alle atomen worden weergegeven. De bindingen tussen de atomen worden door middel van streepjes weergegeven. Elke binding stelt een streepje voor. Als er meervoudige bindingen tussen atomen optreden worden meerdere streepjes gezet, een voor elke binding.
• Alleen de niet-waterstofatomen worden weergegeven. De waterstofatomen worden alleen door hun binding aan het koolstofatoom aangegeven.
• Alleen de bindingen tussen de koolstof-atomen worden weergegeven. Waterstof aan koolstof wordt niet aangegeven, waterstof aan andere atomen wordt wel weergegeven. Niet-koolstofatomen worden met behulp van hun elementsymbool aangegeven.
  Omdat bindingen niet met een hoek verlopen zit er op plekken waar de bindingslijn een hoek maakt en niets is aangegeven een koolstof-atoom.
  Koolstof heeft altijd vier bindingen: als rond een plek waar een koolstofatoom moet zitten minder dan vier bindingen zijn aangegeven, dan zijn de niet aangegeven bindingen naar waterstofatomen.

De eerste twee methoden worden door diegenen die nog niet zo goed thuis zijn in de organische chemie vaak beter "gelezen". Ze hebben echter een aantal nadelen:

• het tekenen ervan is vrij arbeidsintensief.
• 'leesfouten' worden door het grote aantal herhalingen snel gemaakt.
• bij grotere moleculen wordt de hoeveelheid weergegeven informatie al snel erg groot. De belangrijke informatie verdrinkt in de grote hoeveelheid triviale zaken.