Wilde hyacint wordt ook wel boshyacint genoemd. De plant werd reeds door Carl Linnaeus beschreven, die deze de soortaanduiding non-scripta gaf omdat men bij deze plant in tegenstelling tot de hyacinten geen witte tekens in de bloemdekbladen kon onderscheiden. Linnaeus deelde hem in bij de hyacinten (Hyacinthus). Later werd de plant bij het geslacht Scilla ingedeeld. Nu wordt de plant ingedeeld bij het geslacht Hyacinthoides.

Alle families?	Familie: Asperge (Asparagaceae) Geslacht: Hyacinthoides Soort: Hyacinthoides non-scripta
Blad:	De bladeren zijn lijn-lancetvormig, lang en 0,3-1 cm breed.
Bloei: Bloem: Meer van dezelfde kleur?	April-mei. De geurende bloemen zijn buis- tot licht klokvormig en hebben gele helmknoppen. Alleen de uiteinden van de tepalen zijn teruggebogen. De bloemen zijn trosvormig gegroepeerd, en hangen naar een zijde. Witte exemplaren worden vaak aangetroffen. Roze vormen zijn zeldzamer.
Vrucht:	De vrucht is eivormig, de zaden hebben een zwarte kleur.
Hoogte/Lengte: Meer van dezelfde hoogte?	± 15-50 cm.
Bodem: Meer onder dezelfde omstandigheden?	Grondsoort: Loofbossen.
Goede buren:	Goede buren voor deze plant: Gewassen uit de kensoort voor het onderverbond Ulmenion carpinifoliae van het verbond van els en gewone vogelkers (Alno-padion).
Lokken:	Deze plant lokt en/of is vatbaar voor De plant wordt bestoven door hommels en zweefvliegen.
FAQ:	Vragen en/of antwoorden over de Wilde hyacint?

Meer afbeeldingen over dit onderwerp vindt u in Categorie Hyacinthoides non-scripta op Wikimedia Commons

Wikipedia heeft een encyclopedisch artikel over Wilde hyacint