Een makkelijk te begrijpen binding die vooral te vinden is in anorganische stoffen, zoals zouten, is de ionbinding.

Een ionbinding is een verbinding tussen atomen die gevolg is van de elektrostatische aantrekking tussen een negatief en een positief geladen ion

Alternatieve benamingen voor deze binding zijn ionaire binding of elektrovalente binding.

De binding tussen twee atomen wordt veroorzaakt doordat het ene ion negatief geladen is en het andere ion positief. En zoals iedereen wel weet trekt positief en negatief elkaar aan. Het negatief geladen ion is doorgaans een niet-metaal en het positief geladen ion een metaal.

De werking van een ionbinding berust op het bereiken van de edelgasconfiguratie.

Edelgasconfiguratie

De edelgasconfiguratie is een toestand van de elektronenconfiguratie van een atoom of een ion, waarbij de elektronen in de buitenste schil de configuratie van de elektronen van een edelgas hebben

De edelgasconfiguratie wordt bereikt wanneer de buitenste schil 2 atomen rondom helium, (dat wil zeggen lithium, beryllium en boor) of 8 elektronen (de andere edelgassen Neon, Argon, Krypton, Xenon en Radon).

Elektronegativiteit

Elektronegativiteit (EN, ENW) is een maat voor de neiging van een atoom dat een chemische binding aangaat met een buuratoom om de gezamenlijke elektronenwolk naar zich toe te trekken

De elektronegativiteitswaarde neemt diagonaal (van linksonder naar rechtsboven) toe in het periodiek systeem. Cesium en francium hebben de laagste waarde; fluor de hoogste waarde.

Doorgaans wordt aangenomen dat er een ionverbinding bestaat indien het elektronegativiteitsverschil groter dan 1,7 is (bij een kleiner verschil kan men van een polaire of apolaire atoombinding uitgaan).

De sterkste ionbinding is dan ook cesiumfluoride.

Tabel met elektronegativiteitswaardes volgens Allred-Rochow