Bij de voorbeelden van de hydraten is ook het zout ${\displaystyle {\ce {(NH4)2Fe(SO4)2.6H2O}}}$ genoemd, ammoniumijzer(II)sulfaathexahydraat, ook bekend onder de naam Mohr's zout. Het zout is vernoemd naar zijn ontdekker, de Duitse chemicus Karl Friedrich Mohr. Dit is niet het enige zout waarin 2 verschillende positieve ionen voorkomen. Dit soort zouten, met twee verschillende positieve ionen, worden dubbelzouten genoemd. De regels voor de naam van deze zouten is gelijk aan die voor de gewone zouten met de toevoeging:

De positieve ionen worden alfabetisch gerangschikt.

De eigenschappen van dubbelzouten verschillen vaak sterk van die van de samenstellende zouten.

Voor Mohr's zout geldt bijvoorbeeld dat:

* de oplosbaarheid kleiner is dan die van de ijzer(II)sulfaat en ammoniumsulfaat. Wordt aan een verzadigde ijzer((II)sulfaat-oplossing vast ammoniumsulfaat toegevoegd, dan gaat het ammoniumsulfaat in oplossing en slaat het dubbelzout neer.

* het dubbelzout veel beter bestand is tegen reactie met zuurstof.

IJzer(II)sulfaatheptahydraat

Een ander, klassiek, voorbeeld van een dubbelzout is aluin. Al in de Romeinse tijd werd de stof gebruikt om verf beter te laten hechten aan textiel. Een andere bekende toepassing was (en soms nog is) die als aftershave. Het ging dan niet zo zeer om de lekkere lucht, want zouten zijn bijna altijd reukloos. Wel was de ontsmettende werking ervan de reden om de stof toe te passen.

Chemisch gezien is aluin aluminiumkaliumsulfaatdodecahydraat: ${\displaystyle {\ce {AlK(SO4)2.12H2O}}}$. Naast dit klassieke aluin worden ook andere dubbelzouten een 1-waardig en een 3-waardig positief ion van sulfaat aangeduid met aluin. Wel worden dan de positieve ionen speciaal benoemd. Een voorbeeld is: ammoniumijzeraluin: ${\displaystyle {\ce {(NH4)Fe(SO4)2.12H2O}}}$.